leven tussen de woorden

Kustlicht

Wij liepen langs de vloedlijn vorig jaar,
de zon schoof achter ons gelach
om de herinneringen aan die dag
naar zee toen wij elkaar voor 't eerst

met blote voeten zagen. Veel zand
en wieren werden losgewoeld,
wij met azuren golven overspoeld,
de stroming zoog ons aan het strand

verlaten. Ook toen die felle vlagen,
zei jij, kruiend schuim en striemend zout,
er schoof een ruige breker door ons spoor

en net als toen had ik iets willen vragen.
Voor ons befluister ik de branding oud,
de vloedlijn nieuw, dat ik jouw stap nog hoor.

Jacoline Vlaander