leven tussen de woorden

acrobaten

zij zijn niet onverschrokken, nu
zij na jaren zwieren en soms samen
boven de hoge duinen zwenken

stormen en dode vissen
zullen de thermiek bepalen, maar
zij zijn niet onverschrokken

een windvlaag in duikvlucht
telkens schampen hun vleugels meer
dan alleen het tij dat verglijdt

en over de golven blijven zij schreeuwen
dat niets vergeefs is en verloren lijkt

jacoline vlaander