leven tussen de woorden

laagseizoen

hoe zal ik het je schrijven, als vandaag
tussen aaneengeschoven grijze tegels
een huivering huist, verscholen regels
waarin ongedierte zich heel traag

heeft opgehoopt tot pitten, linzen, zaden,
en voorbij de plinten van de koude gang
verwaaide bladeren, in wiens belang
is het dat ik alleen nog verder waden

kan om vanaf de stille vide waar ‘t versterven
van timide geuren een geruisloos vocht
doortrokken kille winterslaap beleeft

zo telkens naar beneden om te zien, de scherven
weggeveegd, en langs het laminaat sluipt tocht
- er is nu al maanden niet geleefd

jacoline vlaander