leven tussen de woorden

In Zeeuws licht

Telkens wil je hier vertragen
daar er haast geen houvast in het
einde lijkt; dan weer veegt laag

licht het land langs, beroert
geruisloos een rivier die
zee instroomt waar zoutkristallen

uit hun brandpunt breken; dan
weer draait een verre schaduw
windkracht in het dolen, verschuiven

groene golven grijs en wakkert graan
aan, stotend over akkers; dan weer
wieken meeuwen aan de spiegeling

voorbij. Je blijft kijken net als vroeger
niets herhaalt zich - vrijwel nooit.

Jacoline Vlaander