leven tussen de woorden

Omcirkel de kaai

Ik ging naar Zeeland om alleen te zijn.
Ik was verdomd alleen. Wijd en omgeven
door zoveel leegte, succesvol het streven
mijn missie geslaagd. Dus kwam oude pijn

langs nieuwe diepten likken. Die waan
wilde ik breken in het zuigende wachten
tussen huizen verzonken waar zwarte nachten
kil, onbewogen als stille zwanen verder gaan.

Het was niet alleen een jaar dat verdwijnt
in een wak van de stad, in het donkere water
waar niemand mij naamloos drijvend leest.

Of ontstaan mijn verhalen in wat dan verschijnt?
Ik blijf hier nog even, want ‘t is zo leuk voor later
als je kunt zeggen dat je er bent geweest.

Jacoline Vlaander

Op 26 januari 2012 (Nationale Gedichtendag) geplaatst in de PZC.