leven tussen de woorden

verschrijven

als ik wil kan ik vanuit de verte van je houden
een glimlach, hoofdknik, handdruk, zwaai,
jij licht je hoed, en langzaam langs de kaai
verdwijn je dan, omdat wij niet meer zouden

dan in de nerven van gedachten samendrijven,
hermetisch hoofs ontluiken als een nieuw gedicht
waar door de tijd heen in verschimmend licht
weer ongeloof langs lage schaduwen zal wrijven

wanneer wij ons alleen aan woorden warmen -
hoe schrijven wij die verte klein, mijn
lief, na al die jaren wil ik telkens jou

en jij wilt mij, opnieuw geboren in jouw armen
ben ik een vrouw waar jij een man kunt zijn
omdat ook ik tot ver voorbij de verte van ons hou

jacoline vlaander