leven tussen de woorden

Tussen regen

Het dolen is al eerder zo bestreden,
het spoelt slechts weg en onder lage luchten
kolkt wat niet geleefd werd als geruchten
verder. Wat hij nog hier is echoot zijn verleden

en telkens weer richt hij zijn schreden
naar een uitweg waar hij niets te duchten
heeft. De stille schaduw, wolkenvluchten,
spiegelen een onvoltooid gebleven heden

dat als teer verlangen is verzwegen
en pas zijn cirkelgang verstoren
zal wanneer de tijd als gradiënt verzinkt

en hij beseft: het lied van de regen
te willen neuriën, voor hij kan horen
of het in de verte anders klinkt.

Jacoline Vlaander & Peter Vullers