leven tussen de woorden

In gesprek

De stilte duurt weer eens een leven
en tussen aarzelende vragen spant
juist niet wat er nooit kwam; transparant
lijkt immers hoe de verte zich nog even

richtte. De proloog ontvouwt het reven,
en van de beelden langs de rand
- zo jong was je nog nooit, ermee verwant
misschien - verzwegen we verlegen

hoe het toen verderging. Het album terug
met ritselende bladen, een mistflard
langs je wang. De avondzon in het vertrek

wiegt zacht het diepe water bij de brug
langs het plafond. Daar zijn de zwanen zwart,
zeg jij. En ik: het was een goed gesprek.

Jacoline Vlaander